Ik teken met pen, inkt en verf, maar vaak ook digitaal. Een combinatie van technieken vind ik het leukst. Ik scan schetsen of stukken van tekeningen in, combineer soms met foto’s en stof van oude kledingstukken, bewerk ze en vul ze aan met de computer of iPad. Zo laat ik mezelf vaak verrassen en ontstaat er uiteindelijk een beeld.
Naast prentenboeken maak ik ook vrije illustraties .

Het allerliefst teken ik ‘beessies’: hondjes, kippen, krokodillen, beren en zelfbedachte dieren. Éen daarvan was Slor! Ik naaide hem van stof en maakte een boek over hem.
Mijn werkruimte staat vol met gekochte, gekregen en (bloos) per ongeluk meegenomen knuffels. Ik kan het nog steeds niet laten er nieuwe bij te kopen. Vooral als ze zielig kijken of een beetje mislukt zijn.

Hoe ik illustrator werd:

Het eerste boek dat ik zowel schreef als illustreerde heette ‘ De wereld van Bibib’.
De aanleiding was een beertje dat ik al vaak in de winkel over zijn bol had geaaid: heel lief, maar poepie-duur. Zijn oogjes zaten onweerstaanbaar scheef. Na veel winkelbezoekjes en zielig-kijkerij ging mijn vriend overstag en kocht het voor me. Het beest kostte 49 euro. Maar blijblijblij was ik! Wat ik toen nog niet wist is dat mijn toekomst er door zou worden getekend, letterlijk en figuurlijk…

De beer werd geen Bruintje of Beerie of Ted maar een Bibib. (Niks origineels aan; op het wasetiket aan de zijkant van zijn buik stond ’Bibib’, dus noemden we hem zo. Lekker makkelijk. Maar eigenlijk was het gewoon de naam van de fabriek.) Hij kreeg meteen een serieuze taak als ‘relatiebemiddelingsbeer’: hadden wij ruzie, dan ging Bibib op de kast met vis zitten gooien en maakten wij daar vrolijke tekeningen van die we elkaar toestuurden per fax. Onze ruzie werd dan weer gesust door een tegen-fax van Bibib met veel sorrys en ikzalhetnooitmeerdoens.

Bibib werd van lieverlee een Heel Belangrijke Beer. Vriend en ik knutselden een huis voor hem, vol leuke meubeltjes en lampjes die echt aan en uit konden en Bibib kreeg twee vrienden tegen de eenzaamheid (ja, ook 49 euro; geen korting) die we Bob en Beb noemden, want Bibib’s roepnaam was inmiddels Bib geworden.
Bibib ging natuurlijk ook mee op vakantie en wij kwamen terug met rolletjes vol foto’s niet van onszelf maar….ja, je raadt het al. Omdat Bibib ook een Hippe Beer was kreeg hij een steeds uitgebreidere garderobe en een mini tijdschrift over mode dat we zelf maakten. Ik naaide zelfs een soort draagzak waarbij Bibib mee naar buiten kon zonder dat je hem de hele tijd moest vasthouden. Een beetje raar misschien voor volwassen mensen, maar wij hadden er reuze veel lol mee. Bibib was gewoon een beetje ons kind.

Zo ontstond op een dag het plan om een boek over Bibib te maken. Vol met verhalen, recepten, knutseldingen en dan het boek met een Bibib-beer, een berentijdschrift en een potje honing in een doos te stoppen en te gaan verkopen.

Bibib ontmoet soortgenoot in Artis

We belden we de fabriek die Bibibben maakte om te vragen of we wat extra beertjes konden krijgen om uit elkaar te halen voor een animatiefilmpje en per post kregen we er toen 16 toegestuurd. (Dat hadden we eerder moeten weten…)

Ik schreef en tekende dus een boek wat ‘De wereld van Bibib’ heette en maakte daar een ‘dummy’ (proefboek) van wat dat we naar een uitgever stuurden. Die belde de volgende dag al op dat ze het een erg leuk idee vonden en het wilden uitgeven. Helaas is dat, na verschillende pogingen om het aan het buitenland te verkopen, toch nooit gelukt. Het boek was dik en werd te kostbaar om alleen voor Nederland te maken. Ach, dat paste wel bij een Dure Beer, maar jammer wás het. Bibib zit nu dus nog steeds heel zielig en boos in de kast te wachten tot iemand hem daar uit haalt om zijn boek alsnog uit te geven.

Zo kwam ik terecht in kinderboekenland. Gelukkig kwamen de boeken die ik daarna illustreerde wél in de winkel te liggen.